Prasówka cd.

 

Wieści z frontu:

- Ukraińcy dokonali cudu – strącili rosyjskie ciężarówki. I świętują, kiedy ja się boję, bo skoro Rosjanie mają latające ciężarówki, cóż jeszcze kryją po lasach nieopodal? Tydzień temu usiłowali pływać czołgami po bagnach. Wojna wymaga niezwykłych czynów.

- Bestialsko zamordowani obrońcy wyspy, na której nie rosło nawet jedno drzewo wrócili do domu. Nazwy wyspy na której będą obecnie mieszkać nie podano, jednak zapewne i tę bronić będą co tchu.

- Prezydent świata naucza każdego dnia. Pamiętam, że w lutym prosił świat o jakiekolwiek wsparcie. Teraz dyryguje. Zarządza kryzysem światowym. Straszy, uczula, wygłasza kazania. Zaczyna zwracać się do swoich uczniów po imieniu. Podejrzewam, że za chwilę zacznie wydawać dyspozycje.

- Politycy z całego świata, znawcy sztuk wojennych i reporterzy donoszą każdego dnia, co jeszcze mogą Rosjanie. I nie wiem, czy to ma być pozwolenie, czy wskazówka. Np.: statek MÓGŁ przewozić 20 czołgów. A ile wiózł? Może żadnego (tak byłoby lepiej bo został zatopiony – dowodem ma być pożar w porcie, bo jak wiadomo zatonięte statki płoną, aż zakrwawią horyzont).

- „Mądre bomby” nie poradziły sobie z przeciwnikiem, więc logika nakazuje coś zmienić. Od dziś latać będą „bomby głupie” – już jest zgoda Pentagonu.

- Amerykańskie wojska nie mieszczą się już w Stanach i zaczynają emigrować po świecie szukając raju utraconego. Ich wódz naczelny w ramach gawęd zaproponował, że w zamian Ameryka zmieści sto tysięcy uciekinierów wojennych. Do nas też przyleciał – wiadomo, my zmieściliśmy dwa miliony, niech się uczy nieborak!

- Papież nieoczekiwanie poczuł się natchniony. Obudził się w stanie wojny i pobłogosławił Ziemię. A w zasadzie ludzkość. Takie ostatnie namaszczenie in blanco. W średniowieczu kupowało się odpusty, współczesność stać na więcej.

- Przyszło zamówienie na tysiąc pocisków przeciwlotniczych i przeciwpancernych dziennie. Cały świat opróżnia zimnowojenne magazyny, żeby konflikt lokalny nie skończył się klęską tych, co u bram.

- Ponad frontową zawieruchą toczą się rozmowy o tym, co naprawdę ważne. Pionki na szachownicy drżą z ekscytacji, a zakulisowe gawędy zmieniają świat bezpowrotnie. Jedni krzyczą – odizolować totalnie, inni myślą, co będą jutro jeść, albo komu sprzedadzą gadżety, bez których podobno żyć nie potrafimy. Trudno przewidzieć co-kto-i-z-kim będzie robił jutro. Ba – jest jeszcze kwestia ceny – za ile, to często pierwsze pytanie wielkiej polityki.