Widzenia na wskroś Miasta.

 

Pani zapewne była solidnie zmodyfikowana genetycznie. Dołem wbiła niebagatelne członki w czarne spodnie, połyskujące niczym droga mleczna podczas nowiu, a górę niezbyt skromnie otuliła dresem w barwach miejscowego klubu sportowego, spomiędzy rozpiętego zamka owego dresu wychylały się ciekawe świata dwie ciepłe półkule, otulające przed ewentualnym mrozem struny głosowe nucące coś bezwstydnie i zawadiacko. Pani uzbroiła fizjonomię szturmowymi rzęsami i wzmocniła efekt brutalnym makijażem. Współczuję temu, komu przyjdzie stoczyć bój z tą żywiołową, barbarzyńską istotą. Jej rozbrajanie potrwać musi mniej więcej tyle, co uwalnianie Kambodży od pól minowych.

 

W kolejnej odsłonie potknąłem rozgrzane słońcem zmysły o patyczaka, któremu PESEL chętnie wyrobi państwo polskie już jutro. Głowa w chmurach, pierwszy gram tłuszczu spotka ją mniej więcej za piętnaście lat, nóżki chudsze od mojego mniemania o absolutnej skromności wymiarów, za to buciska? Zdjęte chyba z Goliata! Jeśli tak – lepiej omijać dziewczątko baaaardzo szerokim łukiem, portfel podając na możliwie długim kiju, żeby nie zbliżyć się ani odrobinę zbytnio.

 

Pustułka wizytuje krawędzie dachów i kominy każdego budynku na osiedlu, oblizując się, ilekroć w zasięgu jej apetytu znajdzie się stadko na wpół oswojonych gołębi odpoczywających na krawędzi nieba. Najodważniejsze z głogów obsypały się kwieciem i kuszą bielą, jakby miały przystąpić do pierwszej komunii. Ekspedientka beszta klienta, że raczy się piwkiem w „obrębie sklepu”, lecz ten nie rozumie – przecież stał na zewnątrz i nie widział żadnego „obrębu”. Gniew nie przeszkodził pani obsłużyć niesfornego klienta, lecz ten, zbesztany przez młodszą furię poszedł aż na przystanek, nim otworzył kolejne piwko.