Bo chłopom, to jedno w głowie.

Pani z wyzwolonym biustem popatrzyła na mnie z dumą i uśmiechnęła się, więc odwdzięczyłem się jej nawzajemnie. Inna nie miała czasu na miłe gesty, gdyż spieszyła się bardzo. Wbrew pozorom jej biust nie falował swobodnie, gdyż rytm narzucony krokami przy pierwszym zaburzeniu synchronizacji mógł spowodować katastrofę obyczajową. Inna miała pod biustem tatuaż wyglądający jak starodawny żyrandol i bardzo się nim chciała pochwalić, jednak ta akurat ze staniczka nie zrezygnowała. A generalizując, to chyba najłatwiej jest porzucić czarny – przynajmniej tak podejrzewam wnioskując po zewnętrznym wystroju, na którego porzucenie odwagi brakło. Sukienki białe, czarne i czerwone powiewały na deptakach, kapelusze wycinały przeciwsłoneczne kręgi w przestrzeni, rondami ocieniając coś więcej niż tylko głowy. Wachlarze sprokurowane z dosłownie wszystkiego mieliły powietrze, a nogi pobladłe minionym, słonecznym deficytem świeciły się z każdego deptaka. Brodaty tatuś spętał dredy paskiem, żeby w tłumie turystów nie zaczepiać nimi o pamiątki, czy butelki z wodą mineralną. Zadziwiająca niekonsekwencja, ponieważ roztrącał ich wózkiem, promenując pomiędzy nimi bez cienia nienawiści. Bielusieńki wąsacz tłumaczył coś babuleńce o namalowanych rumieńcach, biznesmeni zdejmowali marynarki, a ja patrzyłem jak w ekspresowym tempie wysychają na słońcu ich koszule, tworząc słone obrazy na kształt kręgów malachitowych, bądź agatowych. Dzieciarnia radośnie okupowała fontanny, biało-rudy kundel zignorował nawoływania właściciela – wolał zostać w cieniu, niż spacerować po zakurzonym podwórzu, zrezygnowany facet łapczywie osuszał pancerne piwo, żeby nie zdążyło się ugotować, zanim osiądzie w punkcie docelowym. Lipy wyperfumowały całe ulice, katalpy kwitną znacznie dyskretniej, kawiarniane ogródki wypełniają się spragnionymi, a galerie pęcznieją od tabunów szukających uroku klimatyzacji.