Hmmm...

 

        Drzewo uginało się pod ciężarem udających martwe pnączy a przecież kwitło kwiatami – ważkami drżącymi na wietrze – tym samym który kolarzowi zdarł skalp z głowy i wygładził czaszkę na wysoki połysk. Pod włoskim orzechem trwa przypięta łańcuchem do tutejszości ławka sklecona z europalet. Niewiasta w biodrach bogata osłania mnie od przeciągów więc nie przyspieszam pozwalając jej torować drogę, nim nadejdzie mój czas. Lawendowa puszcza rozglądała się łakomym wzrokiem po otoczeniu i szykowała atak na każdy ogryzek nowych ziem dotąd nie skolonizowanych, aż sfioletowiał młodziutki, nienawykły do podobnej zaborczości bez. Rozpłakana, wonna magnolia uwodziła co bardziej wiotkie istoty i kusiła kompletnie bez wstydu słodką, duszną obietnicą grzechu. Pani o sportowych pośladkach bardzo zaawansowana w treningach objętościowych bez kropli potu dźwigała do domu ekologiczną siatę pełną nieodnawialnych kiełbas czy innych boczków. Aż dziw że nie oświadczył się jej żaden pies czy suczka. Feromony nieprzyjazne? Czy kwitnące sakury stłumiły zew krwi?