Kracze iskra na skraju kry.

 

  Ruda rusałka z rumieńcem wsadziła rumaka do autobusu i przejechała pół Miasta, pilnując, by nie wierzgał pedałami i nie kąsał pasażerów kierownicą. Nie wiem, kto wysiadł bardziej zmęczony. Inna rowerzystka kręciła kółka czekając na zmianę świateł, jakby bała się dotknąć stopą chodnika.

    Kolarz o lwiej grzywie (mało używanej) nosił w uchu tyle metalu, że swobodnie wystarczyłoby go, aby przypiąć rower do latarni.

    Wybrałem sobie bardzo niestabilną i kapryśną Wróżbę Na Dzień Dobry, albo dobre dni kończą się i stoją w kolejce do Czerwonej Księgi gatunków zagrożonych. Dziś znów jej zabrakło. Jaskółki pogwizdują na zamieszkujące kościelne wieże gargulce, jednak z wrodzonej ostrożności czynią to z bezpiecznej odległości. Piękny kasztan jadalny kwitnie tak intensywnie, że korona zbliża się do pełnej żółci, a nie zieleni. Dwie wrony uparcie wyganiały gołębie ze schodów wiodących ku Rzece.

    Flirtujące pod kwitnącymi katalpami szczygły przeniosły mój umysł w krainę łagodności, na szczęście nie odbierając wzroku. Na środku chodnika ktoś zerżnął się widowiskowo i posadził kupę większą niż dużą, podpierając ją papierem toaletowym, żeby uniknąć dywagacji odnośnie jej stwórcy. Dziewczęta, odziane tak skromnie, że ich pośladki korzystają z uroków słonecznej kąpieli i zupełnie nieskromnych spojrzeń dorastających chłopców.