Demony.

 

    Światła samochodów kłują w oczy zabijając pomniejsze zauważenia. Na przystanku kobieta, która zdążyła zaprzyjaźnić się ze swoimi zmarszczkami stała wyprostowana elegancko, a kiedy przyjechał jej autobus usiadła z podobnym wdziękiem. Jesień upadła na chodniki i wyleguje się na mokrym asfalcie dywanem żółto-brązowych liści spragnionych wilgoci. Panie upychają kunsztowne fryzury w wielkie kaptury, irgi sztywnieją jeszcze skrupulatniej niż zazwyczaj. W mroku połyskują obojętne reklamy, nie zastanawiając się nad sensem własnego istnienia. Pani o zielonej pupie (wcale nie była niedojrzała, ani pani, ani pupa) spod zielonego kaptura wyciągnęła na światła autobusowego wnętrza blond czuprynkę i zapadła w letarg na kilka zaledwie przystanków.

    Perfidny typ doprowadził do sytuacji, w której ludzie uwierzyli, że ciała są brzydkie i wymagają upiększenia. I teraz już nastolatki przekłuwają ciała gwoździami, wstrzykują toksyczne farby pod skórę i malują mordki, jakie warto nosić zamias własnego oblicza. Szaleństwo kompletnie nie zna umiaru. Tylko czekać, aż ciało stanie się powierzchnią permanentnej reklamy i zacznie zarabiać na swoje utrzymanie. Wszak cnota już jest przedmiotem internetowych aukcji, więc czemu nie skóra?

    Azjatka w kremowej kreacji dziś nie tańczy na chodniku. Idzie spiesznie i sztywno, jakby pełny pęcherz gnał ją w intymność łazienki. Nieopodal idzie facet miękkim krokiem doświadczonego pijaka, któremu włączył się instynkt podróży donikąd, ale skupiony gość szedł niewątpliwie celowo, tylko cel nie bardzo mu się podobał. W nurcie dostrzegam korzeń, wyglądający na koguta bażanciego. Biegł ci on gdzieś w górę Rzeki, ale niezbyt prędko.

    Później, z braku widzeń zanurzam się w otchłanie własnej głowy, co nigdy nie jest bezpieczne i dochodzę do wniosku, że zapadłem na przewleką nietolerancję w jej współczesnym rozumieniu. Nie umiem, nie chcę i mam nadzieję nie wyleczyć się z adoracji wszelkich popaprańców, obcych, zboczeńców, czy mniejszości hołubionych tak, że nawet papież nie spotyka się z podobną atencją. Szczególnie, gdy przypomnę sobie, że pod wpływem sukcesu gejów na polu afirmacji społecznej pedofile zaczynają przebąkiwać, że ich miłość jest również godna szacunku społecznego, a nie leczenia w zakładach zamkniętych, czy chemicznej sterylizacji uczuć. Dzieci kochać trzeba – tak naucza nie tylko kościół, ale zasadniczo każde ludzkie zgromadzenie. Nawet przestępcy dzieci traktują pobłażliwie i delikatnie.