Trochę tam, trochę z powrotem.

 

    Świat pachnie wilgocią, murszejącą ziemią i rozwijającym się skrycie grzybkiem. Kobiety chwalą się już jedynie gołymi kostkami nim południowe słońce pozwoli na coś więcej. Czyżby wstydem było nosić skarpetki obejmujące cokolwiek więcej niż spód stopy? Dziewczyna (co jest wysoce prawdopodobne) namalowała sobie twarz dla obcych i gdzieś pod spodem być może tętni życie wewnętrzne. Nieistotna dygresja – ważne, że dziś namalowała na twarzy zdumienie. I będzie tak chodzić zapewne cały dzień. Ja lubię się dziwić, ale nie aż tak zaciekle. Pani zerka na mnie co chwilę i pociąga nosem, jakbym był kokainą do wciągnięcia. Przecież zwykłego kataru tak by nie wciągała na śniadanie.

    Pająki pracowicie mocują do balustrad mostu znaki wodne, dziewczę w czarnym golfie eksponuje urodę łopatki, a golf nie wygląda na nadgryziony przez mole. Dworcowy koloryt wypełniła (dosłownie) murzynka z dredami i zadkiem, na którym powinna nosić ostrzeżenie „zarzuca przy skręcie” – taka uwaga mogłaby ustrzec nieostrożnych przed kolizją, a spokojnie zmieściłaby się na zapleczu czekoladowej pani. Młoda niewiasta wciąż walcząca z trądzikiem pozwalała dziecku na samodzielną obsługę panelu dotykowego, w czym dziewczątko dysponowało niezłą biegłością i znajomością tematu, poruszając się pomiędzy grami z wprawą profesjonalistki.