Nawet Bogowie potrzebują atrybutów.

Wystarczy, że odrobina wilgoci spłynie z nieba, a ludzie tracą wzrok i niezrozumiałe zaburzenia perspektywy powodują skłonność do ustawiania się na lewo od kursu trywialnie optymalnego. Angielski syndrom – mżawka plus ruch lewostronny najwyraźniej są konsumowalne w pakiecie. W fosie straszą namoknięte badyle udając węże morskie, choć to nie morze, a im życia zbrakło, nim pochłonęła je woda. W przejściu podziemnym cyganka (żeby mi nie wywróżyć niepewnej przyszłości) uciekła pod skrzydła ochronki futrującej właśnie bankomat cegłami waluty. Miny szczerzyli tak groźne, że ich uzbrojenie wstydziło się swoich mikrych rozmiarów wobec potęgi kipiącej w oczach i bicepsach – cygankę być może atawizm popchnął w kierunku nadmiernie rozwiniętych tkanek mięśniowych dając iluzję obfitości przyszłej. Przeszedłem sklepem, który dopiero miał wieść na pokuszenie, lecz już dyskretnie błogosławił niepogodę, która sprzyjać będzie pretekstom do pozostania w jego wnętrzu. W paśnikach krzątanina personelu, dziewczęta na wyspach handlowych ćwiczyły służbowe uśmiechy, pani ze stoiska z winami szepcze przez kraty zaklęcia paniom z wielobranżowych gadżetów kuchennych. Wypielęgnowane dłonie trzyma przy tym na ubożuchnych pośladkach i wyraźnie usiłuje nimi gestykulować, a może nawet uczy je wymowy co bardziej złożonych słów, które wypowiada. Pośladki, z jędrnym wdziękiem wzmocnionym obcisłą mizerią materii chętnie wykonywały ów jogging, jogę, taniec świętego Wita, czy co-to-być-miało-wreszcie. Nieważne – ważne, że zwrotnie zrozumiałym było i przekaz powrócił echem satysfakcjonując reakcją, po czym pani poszła już uprawiać winny handel. Siwowłosy pan jeszcze nie zdążył się pozbyć trądziku, co mnie lekko wystraszyło. Czyżby anomalie czaso-przestrzenne miały mieć udział w teraźniejszości? Czyżby strach cyganki wiązał się jakoś z widzeniem? Młode dziewczę maszerując patrzyło z odrażeniem na swój biust, który wyrósł jej ponad miarę i sama nie wiedziała, jak się z nim zaprzyjaźnić, czy zgoła wykorzystać. Kobiety z włosami spiętymi w końskie ogony postanowiły zapalić, żeby rozdygotane nerwy uspokoić, lecz widzenie końskich ogonów z papierosem powielało się w czasie skwapliwie i nie dawało o sobie zapomnieć – ciekawe, jaką fryzurę mieć trzeba do fajeczki – takiej z korzenia wrzosu? Szukałem talizmanu, który uchroni mnie przed utratą zmysłów. Gabinet kosmetyczny wciąż jeszcze zamknięty, a przecież siedziały naprzeciw siebie dwie panie i paznokcie nabierały szlifu, którego umysłom (jak mi się pesymistycznie wydaje) wciąż troszkę do pazurków brakuje. Szukałem normalności w uśmiechu, uścisku dłoni, w czymś prozaicznym i naturalnym. Dopiero pani w czerwonej sukience prezentującej wdzięcznie spod rozpiętej kurtki pępek uniesiony niecierpliwością płodu pozwolił na spowolnienie. Na kroku skrócenie i spacer, w którym myśli snuły się jak dym w bezwietrzny dzień, a nie jak mrówki ze zdeptanego mrowiska. Ptaki śpiewają pomimo wszystko. Znów nastał dzień.