Oczekiwania.

 

Niebo chyba na coś czeka, bo z chmur dałoby się wyżąć całkiem okazały deszcz, a nawet kropli nie uroniło od brzasku. Niech czeka. Z wysokości balkonu podsłuchuję kłótnię wróbli w gęstwinie gałęzi, jakiś pies, kompletnie ignorując ów harmider beznamiętnie wędruje ku legowisku, zmęczony spacerem bardziej od tego zwierzęcia na drugim końcu smyczy. Śmieciarki pożerają wszystko, czego tubylcy zapragnęli się wczorajszego wieczoru pozbyć, a po okazałych, pancernych brzuszyskach maszyn wnioskować można, że do zsypów trafiło mnóstwo kalorii. Chyba nikt śmieciarkom nie powiedział, że nieładnie się tak obżerać od świtu. Co jednak mają czynić biedne, kiedy ich okno żywieniowe przypada na te, a nie inne godziny? Porzucone w piaskownicy zabawki nudzą się śmiertelnie, co bardziej odważne ruszyły już w drogę, szukając dzieci gotowych sprezentować im namiastkę życia. Są już w pół drogi do zjeżdżalni. Byle nie przyszedł pan, dbający o porządek, bo bez litości wykopie je znów w kwadrat piaszczystego więzienia.