Niezdecydowanie.

Rzeka występuje z brzegów - to niechybny znak, że zima spływa już z gór. Krzewy zielenią się, bo one zazwyczaj są mniej rozważne niż drzewa, wśród których magnolia jest największym narwańcem i z pierwszym słońcem pęcznieje w pąkach tłustych i nabrzmiałych eksplozją, która tuż-tuż. Dziewczątko w minispódniczce własne kolana oszukuje, że to nie grad pada, lecz styropian z właśnie ocieplanej elewacji się zsypuje. Kto o poranku piwa nie zdążył wypić, teraz nadrabia stojąc na moście pomimo wiatru, strącającego z drzew wielkie kule jemioły o mlecznych owocach. Kaczka ucieka przed kaczorem, lecz nawet frunąc ogląda się, czy nazbyt intensywnie sobie nie poczyna, bo kontrkandydata nie widać. Kormoran usiłuje wypatrzyć w mętnym nurcie coś jadalnego, a wrony przestępują z nogi na nogę, bo balustrad metalowa nie chce być cieplejsza, choć grzeje ją tyle wytrwałych, pierzastych stworzeń. Słońce przepycha się z chmurami ze zmiennym szczęściem. Dzień czterech pór roku. Garść wróbli chichocze w zaroślach i jeden drozd zerka na nie, jak troskliwy, starszy brat. W taki dzień kałuże nie potrafią utrzymać kształtu, bo samochody nie pozwalają na stabilizację i rozchlapują je w nieskończoność. Niektórym udaje się usiąść na kolana przechodniów i zagrzać się chwilę, choć w otoczeniu bardzo soczystych komentarzy.