Kryska.

 

Mucha usiłowała mną sterować, z niezwykłym uporem wskazując drogę do bliżej nieokreślonego celu. Jako istota ciekawska – dałem się ponieść tajemnicy i pognałem wiedziony gasnącym bzyczeniem. Owad wyczuwał moje słabości. Zatrzymywał się w locie abym nadążał, nim krew zaleje mi oczy i zniechęcę się definitywnie

 

Znienacka wyhamował i wszystkimi łapami zaczął drzeć rzeczywistość, aż pękła, ukazując alternatywny świat.

 

Wszedłem. Przecież po to gnałem za muchą. Nie zastanowiło mnie że mój oskrzydlony przyjaciel został z tyłu – wpadłem w niewidzialne sidła pajęczyny o niciach tak mocnych że ugrzęzłem bezpowrotnie.

 

Mucha wykorzystała rozciągniętą sieć i przeleciała pomimo. Do tam. A mnie zeżre jakieś bydlę!