Widziane i zapamiętane.

 

Czapla patroluje chmury wiszące nad Miastem. Może szuka latających ryb, a może zanosi się na deszcz okoni? U Pratchetta nie takie deszcze padały! W autobusie pan seksualnie niezależny (przecież nie napiszę, że samotny) jechał sobie bezpańsko, bezdamsko, a nawet bezdzietnie, nieobjuczony psem, szopem praczem, czy szynszylą. Może dlatego namiętnie pieścił mizerny koński ogonek sterczący mu z czubka głowy – jedynej porośniętej sierścią części czaszki.

 

Na skwerze zmutowane maki zyskały na tężyźnie i osiągnęły metr z hakiem wzrostu, krzepy godnej karka z siłowni wspomaganego zacnymi sterydami, za to straciły na kolorze i miast być czerwone, jak krew tętnicza – były bladoróżowe, jak policzki zawstydzonej albinoski. Psy łażą po wczorajszych tropach i sprawdzają, kto spacerował po nich, rozpoznając się nawzajem bezbłędnie.