Skrępowany krępy krąp.

 

    Z domku, gdzie stacjonują osiedlowe kubełki ktoś wywlókł jeden (ten najbardziej zmieszany) zdarł mu pokrywę i pozwolił skonać kołami do góry. Zdeterminowane kobiety prą do codziennych mozołów w spodniach jak od piżamy. Po strojach pasażerów widać rozbieżności względem oczekiwań pogodowych. Dziewczyna w czerni biegła na paluszkach z dużą torbą, ignorując dworzec kolejowy, więc musiała zaspać nie na wakacje, lecz do pracy. Kobra, spłowiała z braku drugiej przytula się sama do siebie pod przystankową wiatą. Motocyklista w bieli kojarzy mi się z robotem z „Gwiezdnych wojen”. Przedziera się między samochodami, lekceważąc zmarły na środku skrzyżowania tramwaj blokujący ruch. Miasto korkuje się błyskawicznie. Sikorki buszują w gęstwinie hortensji. Dziewczę wzrok miało dziki, lecz sukni plugawej wcale, za to oko misternie zrobione, szpon wojenny górnych kończyn wyostrzony, dolnych nie miałem okazji dostrzec, ale jeśli były podobnej jakości, to aspirować mogła śmiało, jeśli nie na posadę miejskiego tyranozaura, to chociaż zdrowego kompsognata. Z takim wyglądem nie godzi się być weganką! Kobieta w bluzeczce wystarczającej, by omotać piersi i nic więcej wdzięczyła się do menu w ogródku gastronomicznym, siedząc samotnie. Trudno wyczuć, czy tak misterny plan miała, czy też przyszła zbyt wcześnie i czekała na towarzystwo.