Jak rozkochać lwicę.

 

Nie zamierzała mieszkać w „głodnym domu”. Tak powiedziała o poranku, niepostrzeżenie znikając w miejskiej dżungli, symulując przy tym trzaśnięcie drzwiami, z sugestią, że wróci dopiero zwabiona apetycznym aromatem z kuchni. Nie było wyjścia. Upolowałem padlinę z nadzieją, że preparat będzie nadawał się na gulasz, względnie bigos. Wysokokaloryczny, tuczący jak diabli, ale przecież nic nie pachnie piękniej od smażonego w asyście cebulki ciała. Przynajmniej głodnemu.

 

Kawałki rżnąłem, jak dla głodnego psa. Ochłapy raczej duże i niekoniecznie mające odniesienie do geometrii przestrzennej z zakresu matematyki podstawowej. Byle-jak. To chyba najbliższe prawdy określenie osiągniętych kształtów. Zapeklowałem w oliwie, schładzając przed próbą ognia. Żeby nie było tak całkiem drapieżnie, postarałem się o odrobinę warzyw. Znaczy piórka z cebulki i jakieś ziołowe przyprawy rasy majeranek, jałowiec, czy rozmaryn. Taki drobny kompromis ze światem przeżuwaczy, jednak z bardzo wyraźnym wskazaniem na rzecz drapieżników.

 

Mięsa było więcej, niż wynosiła nominalna pojemność patelni, więc podzieliłem rzecz na dwoje. Podzieliłbym i na czworo, jednak potrawa nie była włosem, a i naczyń zbyt wielu nie posiadałem. Pół – to doskonała proporcja, sugerująca przejście na lekką dietę. Że niby zeżre się połowę, a nie całość na jedno posiedzenie. Posiedzenie z kolei jest pożądane, bo jadać wypada na siedząco. Zresztą nie tylko jeść, ale i wręcz przeciwnie.

 

Wracając z niekończącego się pasma dygresji – ozdobiłem żelazną patelnię mięsiwem w wersji gulasz kowala i węchem sprawdziłem, czy dochodzi. A kiedy truposz zdawał się być bliski orgazmu – wtrąciłem mięcho w czeluści gara i utopiłem wrzątkiem. Jak nie utonie, to oparzenia trzeciego stopnia uśmiercą je ostatecznie. Okazało się, że opalona padlina nie potrafi pływać, albo pływa wyłącznie głębinowo i żeby jej się przyjrzeć, trzeba łowić kawałki nadziewając je na oścień. Ogonów w garze nie dostrzegłem, więc rzecz nie transformowała do ryby. Cebulka w okamgnieniu spociła się na patelni, to ją również utopiłem dla towarzystwa. A czemu nie? Dania jednogarnkowe mają tę zaletę, że do mycia zostanie jeden garnek.

 

Mięso pod wpływem tortur nieco się skurczyło i znikł problem przeludnienia. Cebulka zwiotczała. Byłem z siebie tak dumny, że wianek laurowy na łeb zaciągnąłem, dzieląc się kilkoma liśćmi z martwym ciałem bulgocącym pod pokrywką. Czosnek, pieprz i sól miały dodać potrawie szczyptę pikanterii, co jak każdy kto raz skosztował wie, podnosi temperaturę w sypialni i wysyła zachwycone umysły w kosmos tak odległy, że po drodze wielokrotnie trzeba mijanym bogom mówić „dzień dobry” , albo „dobranoc” – w zależności od zasobów złośliwości wewnętrznej i nastroju. Miały – więc wrzuciłem, starannie mieszając, jak w przepisie na eliksir młodości. Trzy razy lewą ręką w prawą stronę i po dwakroć odwrotnie.

 

Siódmy krąg piekieł odesłałem gdzieś głęboko i poprzestałem na trzecim , powoli wynurzając mięsiwo z gorączki ukropu. Nieskończoność pokuty nie mogła trwać wiecznie. Nie można być tak zawziętym. Niech ciało się wspina po onych kręgach i powoli mięknie w sobie. Nawet świnie patrzą w gwiazdy! Trzy – liczba Boga. Doskonała w każdym calu (dlaczego calu? Ci angole wepchną się wszędzie. Nawet ziele do perfumowania mięsa nie wiedzieć czemu nazywa się angielskim i miast być liściem – jest ziarnem, czy nasieniem). Trzy godziny. Na gasnącym ognisku. Delektując się aromatem i trącając mięso ostrzem co czas jakiś, żeby nie zasnęło w ciepłej kąpieli. Nic więcej nie było trzeba…

 

Nooo… Może skibka chlebka, albo garstka kaszy, czy ziemniaczków utłuczonych na gładko…

 

Indianie dawali znaki dymne, w atmosferze obłoków ukrywając informacje równie skutecznie, jak dzisiaj w chmurze informatycznej. Takoż i ja uchylam pokrywkę i wysyłam aromatyczne znaki wprost pod niebiosa. Czekam. Nie niepokoję się. Wiem, że ją zwabię. Siebie zwabiłbym na pewno, więc i ona nie oprze się zewowi. Która lwica przejdzie obojętnie obok truchła? Nawet syta choć oczkiem rzuci… Byle wiatr zakręcił w dobrą stronę.