Zapewne się czepiam.

 

Nie nadążam za damską logiką. Wełniana czapka i szal adekwatny do siarczystej zimy a kostki gołe. Naprawdę drobny tatuaż jest aż tak ważny, żeby się nim chwalić cierpiąc? Niewiele później druga. Szalikiem mogłaby okryć się cała po dwakroć, ale na nogach miała żółciuteńkie crocksy. W tramwaju po raz kolejny spotykam kaznodzieję nauczającego przezorności i ostrzegającego przed nuklearnym konfliktem. Nie speszyła go nawet prośba jednego z wiernych, żeby słowa kierował nieco powyżej nosa słuchacza, gdyż z ust mówcy dobywa się smród zgnilizny. W zajezdni trwa wietrzenie eksponatów. Zajezdnia zresztą również zabytkowa, nie jest sprzątana co tydzień, więc zapewne to przedświąteczne porządki. Względnie inwentaryzacja taboru.