Dziewczęco.

Dziewczę matury nie miało nie dlatego,  że mało zdolne, lecz dlatego, że zbyt młode. Za to metalowy uśmiech ozdabiał jej fizjonomię dość drastycznie. Na szczęście imadło poszło w drugą stronę i minęliśmy się o szerokość hipotetycznego uścisku. Nie zawsze jest tak łatwo, bo czasami istoty obdarzone bogactwem materii tarasują całą dostępną szerokość własną wielkością – na szczęście dla roztargnionych, wpadanie na takie okazy kończy się miękkim lądowaniem na poduszce niekoniecznie powietrznej. Pani ubrana w kremowo czarny koc niosła własną kobiecość w nieznaną mi codzienność dość lekkomyślnie kołysząc biodrami. Może to wina okularów zaatakowanych przez słońce. Kos zagwizdał z podziwem, ja nie miałem tyle odwagi. Ale myślałem podobnie.