Parowiec – zgromadzenie par.

 

    Dzień kobiet puchatych, wzbudzających uczucia miękkie i aksamitne. Nawet Mała Mi przestała być złośnicą i nabrała ciała, żeby mieć energię do wychowania blond aniołka kichającego na cały świat. Nieliszcne „szparagówki” miały miny zacięte i wzrok skupiony na elektronicznych ploteczkach. Może to z powodu asfaltu który nie potrafi pochłonąć nocnego deszczu. Sympatyczna pulcheryjka zademonstrowała migdałki, ziewając niczym hipopotam. Dwie panie, gdyby ćwiczyły boks (wstydziłem się napisać bokserki, bo brzmi to odzwierzęco, albo bieliźnianie) musiałyby „chodzić” w kategorii open, albo zmienić dyscyplinę na sumo, gdzie także nie nazwaliby ich chudzielcami. Przezornie stanęły po przeciwległych burtach autobusu, lecz kierowca nieufny z natury testował siłownikami ułożenie podwozia. Panie miały piękne buzie i stopy absolutnie zbyt delikatne do dźwigania wszystkiego, co udało się im zgromadzić na czarną godzinę.

    Wiatr strącił z jabłoni nadmiar wciąż zielonych owoców, służby walczą z powodzią szkła cyklicznie zalewającą wyspy. Trawa, kretyńsko ścięta przed falą upałów zmieniła barwę ze słomkowej na brązową. Kobieta zapewne nazwałaby ów kolor na sto (lepszych) sposobów, ja poprzestanę na tym prymitywnym, przypisanym męskiej połowie świata.