Pełna uroku (urody?) uroczystość na uroczysku.

 

    Wątłe światło musiało być niezwykle esencjonalne, bo stare cegły dostały rumieńców i tylko czekać, aż wybiorą się na wycieczkę w nieznane. Z rynien sterczały długie, rozdwojone jęzory z lodu. Bezwstydnie nagie platany zerkają z góry na przechodniów i podziwiają pompony na czapkach, albo miękkie, futrzaste buty. Rozczochrany kundel zajadle klął na kierowcę, który przecież grzecznie zatrzymał się przed przejściem dla pieszych. Szaro-czarne ptaszydła ostrożnie sprawdzały nośność powietrza, na wszelki wypadek trzymając się blisko dachów.

    Młoda dziewczyna w kudłatych spodniach niosła dwie spore, papierowe torby. A może nawet była przez nie niesiona, bo zataczała się, to idąc po trawnikach, to włażąc ludziom pod nogi. Do autobusu wsiadają dwie nastolatki o nieciągłych brwiach i przez zęby zaczynają mówić o chłopakach. Arogancja stojąca, nieprzejmująca się absolutnie otoczeniem. Jak się okazało, zęby miały metalowy kaganiec i być może ten się zaciął, nie pozwalając na więcej. A może to kwestia życiorysu, który do najszczęśliwszych nie należał? W ciągu dalszym doszły mnie informacje o macosze podglądającej przez kamerę, czy nastolatka faszeruje się w swoim pokoju narkotykami, o uśmiechniętym tatusiu, któremu na wigilię powiedziała, że jest prostytutką, a potem wspólnie usiłowali obrócić te słowa w żart… Szczęściem, jak pracowite galerianki wysiadły przy jednej z galerii i zaoszczędziły mi ciągu dalszego.