Teoria biznesu.

 

Wykład zaczął od bezdusznego wypunktowania faktów:

- Konflikt krwi nie jest mrzonką i kiedy wystąpi, transfuzja przynieść może jedynie szkody.

- Konflikt genów wyklucza skuteczny przeszczep.

- Starość nieubłaganie wygryza z ciał zdrowie, odporność i urodę.

 

Po takim początku wydawać by się mogło, że gorzej być nie może. A jednak. Nie potrzebował wiele czasu, aby sprowadzić mnie na ziemię i przytłoczyć kolejnymi faktami.

 

- Skąd to wszystko wiemy? W jaki sposób nauka pozyskała dane? Nikt nie chce znać odpowiedzi, chyba że jest psychopatą. Ale historia nie zapomina. Zwycięzcy ostatniej wojny światowej prowadzili brutalną, podskórną rywalizację o przejęcie ściśle tajnych materiałów z wynikami badań, oraz całego sztabu naukowców, prowadzących w trakcie wojny bestialskie eksperymenty na jeńcach obozów koncentracyjnych. Zebrany materiał nigdy nie byłby tak zaawansowany, gdyby nie masowe, barbarzyńskie i urągające człowieczeństwu doświadczenia, prowadzone z kompletnym brakiem szacunku dla życia i zdrowia królików doświadczalnych. Z efektów skorzystać chciał jednak każdy. Niezaprzeczalny rozwój nauk medycznych kontynuowany jest obecnie w dalekiej Afryce, gdzie pod pozorami dobroczynności nieustannie dochodzi do gwałtów na istnieniach ludzkich. W najbiedniejszych rejonach, o których dawno zapomniał Bóg i miał pecha leżeć poza zasięgiem cywilizowanych kamer. Wielkie korporacje, nie ukrywając się nawet, testują eksperymentalne leki na bezdomnych z całej Europy, w zamian oferując tymczasowe warunki nieosiągalne dla żebraczej codzienności, dalekie jednak od luksusu gniazdek elit.

 

Zadrżałem po raz nie wiem który, ale nie umiałem przestać słuchać. Przecież wykład jeszcze się nie zaczął. To był jedynie drastyczny wstęp. Jak bilet do piekła.

 

- Podsumowując… - prelegent skromnie krył się w dyskretnym cieniu punktowo podświetlonej mównicy, stanowiąc jedynie kontur cienia na tle wielkiego ekranu, przypominającego stanowczo punkty wyjścia do dyskusji na temat ścieżki medycznego rozwoju. – Najlepszym dawcą jest dawca zgodny zarówno pod względem grupy krwi, jak i pakietu genów. Wymagane jest przy tym, aby dawca wolny był od przebytych chorób, mutacji i patogenów, nałogów i jakichkolwiek skaz mogących wpłynąć na jakość pozyskanych próbek. Sterylnie czysty, idealnie zgrany z genomem biorcy i (co konieczne) gotów do skrajnych poświęceń. Pamiętajmy, że nie istnieją nieinwazyjne badania rozwojowe, że każdy dawca, jak sama nazwa wskazuje musi coś utracić, żeby biorca mógł to otrzymać. Otrzymać, czyli KUPIĆ! Ale KUPIĆ, nie wiąże się jednoznacznie z ZAPŁACIĆ. Trudno wyobrazić sobie dawcę gotowego sprzedać własne życie. Pozbywając się uprzedzeń moralnych i wszelkich ograniczeń cywilizacyjnych łatwo dostrzec, że jedyną praktyczną możliwością otrzymania podobnego daru, jest grabież. Trzeba UKRAŚĆ cudze życie. Ograbić dawcę, w całości przenosząc siłą koszt na niego. Na dodatek, aby nie zbulwersować opinii publicznej, grabież należy przeprowadzić w warunkach rygorystycznie przestrzeganej tajemnicy.

 

- Acha! – pomyślałem – Zabić tak, żeby nikt nie znalazł trupa? Nawet jeśli się uda, to przecież… świat zacznie huczeć od plotek, kiedy hurtowo zaczną znikać ludzie.

 

- Niemożliwe? – głos prelegenta zabrzmiał niczym policzek. Szyderstwo rzucone w twarz i wyzwanie dla prawa – Bezdomni są niewidzialni. I każdego dnia znikają z ulic bez śladu, ignorowani przez społeczeństwo i władze porządkowe. Można pomyśleć że ci, którzy się dopuszczają tego procederu, sprzątają bałagan. Że zniknięcie śmierdzącego kloszarda jest czynem prospołecznym i godnym pochwały. A w hospicjach i domach starców? Czyż zniknięcie pacjenta nie jest ulgą dla systemu opieki? Czyli jednak możliwe staje się usunięcie sprzed wzroku opinii publicznej nie tylko jednostek, ale nawet sporej grupy niespecjalnie akceptowanych jednostek. Warto jednak zauważyć, że takie jednostki z punktu widzenia celu, są jednak kompletnie nieprzydatne. Stare, schorowane, u kresu życia. Nawet gdyby jakimś cudem przetrwały niszczący eksperyment, wyniki testów nie byłyby wiarygodne, a pozyskane tkanki, organy, czy ekstrakty pozbawione rynkowej wartości, albo zgoła szkodliwe dla biorcy… czyli kupca…

 

Gardło miałem już pocięte suchą śliną, a język napuchnięty. Prelekcja zdawała się wkraczać w fazę kluczową i dopiero teraz miały pojawić się konkluzje, ekonomia i bezduszne rozwiązania.

 

- Tak! – zesztywniałem słysząc jak szybko materializują się moje podejrzenia – Można bezkarnie przeprowadzić „zniknięcie” materiału badawczego i w hermetycznych, odległych od ludzkiej świadomości, laboratoriach przeprowadzić wszystko, co wpadnie do głowy pozbawionym skrupułów naukowcom. Wystarczy pchnąć odpowiednio sowity grant, zaangażować fundację potrafiącą pod stołem przekierować środki, gruby kożuch nieczystej mamony, wypranej w łańcuchu niekończących się operacji bankowych i wybudować obiekt zlokalizowany poza zasięgiem reporterskiej ciekawości. Niechby zgoła ukryty w podziemiach oficjalnych, ekstrawaganckich siedzib celebrytów, polityków, aktorów, czy biznesmenów. Na wyspach bez nazwy, pośród olbrzymich latyfundiów niedostępnych obcym, na bezludnych terenach odległych od cywilizacji zachodu. W krajach tak ubogich, albo tak zależnych od światowych potęg, że nikt nie zaprotestuje. Anonimowa śmierć bez świadków. Krzyk rozpaczy, nie mający żadnego prawa, ani siły zdolnej przebić betonowe stropy i dotrzeć do współczującego sumienia.

 

- Masakra. Gorzej chyba już nie można…

 

- I tutaj dochodzimy do sedna sprawy. Świat finansjery niewątpliwie stać na zakup dowolnie dużej wyspy, rezydencji, wyposażenia i zabezpieczenia laboratorium. Na skolonizowanie ubogiego kraju afrykańskiego, czy sporego fragmentu australijskiego interioru. Na zbudowanie dającej pozory wiarygodności otoczki. Na pozyskanie fachowców pozbawionych etycznych wątpliwości. Istnieją gotowi skonsumować osiągnięcia patologicznej nauki, choćby ludziom zdawało się, że nawet bestia ma jakieś dno. Nie ma. Nie będę marnował czasu na ekonomię przedsięwzięcia, która nie powinna budzić wątpliwości. Czas przejść do meritum. Mając środki, determinację i określone cele, najprostszą formą pozyskania „preparatów” jest osobiste zaangażowanie. Inwestycja zgodna z boskim przykazaniem – idźcie i rozmnażajcie się! Wystarczy zainwestować w potomka, aby uzyskać pulę genów. Gdyby potomek był męskiej płci, co jest pożądane z punktu widzenia efektów, pulę genów można powielać niemal bez ograniczeń, dostarczając potomkowi samice rozpłodowe i odbierając płody natychmiast po poczęciu, by kontynuować hodowlę w warunkach sterylnych, do czasu ekstrakcji niezbędnych elementów. Pojedynczy samiec zanim utraci zdolności reprodukcyjne powinien zapewnić wystarczający zapas surowic, leków i części zamiennych, o zgodności genotypu drugiego rzędu. W przypadku biorców zdeterminowanych na  maksymalizację zgodności… małżeństwo biorców powinno skłaniać się ku wielokrotnej produkcji potomstwa z przeznaczeniem na bezwolnych ofiarodawców. Wymaga to pewnych poświęceń ze strony biorczyni, jednak inwestycja w pakiet genów pierwszego rzędu, może stanowić o jakości życia w nadchodzącej nieubłaganie przyszłości.

 

- Co można osiągnąć dysponując pulą? Młodość odtwarzaną na żądanie, źródło nietoksycznej krwi, części zamienne bez konieczności upokarzającego oczekiwania w kolejce na przypadkowego dawcę. Naruszając nieco ogólnie znane możliwości dodam jeszcze, że nauka niechętnie dzieli się z opinią publiczną efektami, nawet kiedy osiągnięcia rewolucjonizują mniemania o wartości oczekiwanej długości życia ludzkiego i jego doczesnej jakości. Pewne istotne dla biorców wartości dodane, co prawda nieodwracalnie niszczą ciała dawców, jednak stopa zwrotu przekracza wszystko, co się ludziom przyśniło.

 

Żadna marynarka nie wisiała równie żałośnie na krześle jak ja zwisłem, a prelegent, kończąc występy, oddawał się właśnie w ręce i portfele zainteresowanych pogłębieniem świeżo pozyskanej wiedzy, czy dostępu do nowinek z zakresu farmacji na rzecz długowieczności zdrowego ciała.

 

- Zdrowego?