Coraz więcej masełka.

 

Ławica usiadła za ławą, potrząsając buławą.

Sądzili, że twarz za potwarz sprawnie osądzą.

Nuda wnet zapadła na nudności,

Kiedy przyszło opatrzność opatrzyć,

Po porannych ranach.

Bo ryby w bitewnym szale,

Z rybitwą wojowały o akwenu zarybianie.

Zbroja także nabroiła, więc się dozbroiła,

W widły, co ongiś pra-widłami były,

(By po bitwie awansować na po-widła).

Pastuszek wytrwale wypasał tusze,

Aż mu się wybrzuszył brzuszek.

Spoza boru wychynął za-borca

-Niecnota, mniemał, że już mnie ma,

Lecz ja w cnotach skąpany skąpo,

Rumiany, jak nie-rumianek,

Zmieszany dosadniej niż mieszek,

Drżąc galarecio zmasakrowaną masą,

Albo i kał jąkały – wyjąkałem,

Że wstyd już obiecałem po-borcy.