Przedwiośnie.

 

    Dziewczątko, jeszcze nie całkiem kobieta, szło sobie w czarnych rajstopach i bordowej spódniczce tak krótkiej, że wiatr bez wysiłku opływał jej jędrne krągłości. Obok przebiegali jurni, wysportowani kulturyści w szortach odsłaniających umięśnione uda, więc chyba wiosna w natarciu. Nie bardzo wiem, jak ją wkleić w obrazek z nieodległej okolicy, gdzie na całorocznym rozlewisku pośrodku kukurydzianego pola dzieci korzystają z zamarzniętego akwenu ślizgając się w czapkach i rozchełstanych kurtkach. Na Rzece podświetlonej elektrycznie wiszącym chodnikiem woda zachowuje się jak gęsta oliwa, tocząc się raczej leniwie ku przeznaczeniu.

    - Ladaco, to nie lada co! A co!