Sznycel z teścia.

Śmierć niesie za sobą konieczność utylizacji ciał, choćby ze względów higienicznych, żeby nie mnożyć epidemii. Można je mumifikować, oddawać w objęcia oceanów, grzebać w ziemi, bądź palić – obłożone drewnem, gdyż ciało pali się niezwykle niechętnie i opornie. Okazuje się, że wkrótce można będzie kompostować ciała, co ma być zgodne z trendami ekologicznymi. Oddanie ciała ziemi zdaje się być ze wszech miar słuszne – nawet ideologie wspominają o prochu, w który ma się obrócić każdy z nas, nim zacznie wędrówkę dusz. Podejrzewam, że z czasem dopuszczalna stanie się konsumpcja ciał – w końcu to też pośrednia forma kompostowania i utylizacji. Niehumanitarne? Jeść trzeba!