Nieoczekiwany skutek dojrzewania.

Urodziłem się głuptasem i ten stan nieprzerwanie się pogłębia. Nieprawdopodobne, ale możliwe. Zupełnie, jakbym rósł w stronę alternatywnego bieguna. Poziom mojej ignorancji rośnie satysfakcjonująco szybko i czasami mam wrażenie, że taki tępy jak dziś, to powinienem być dopiero pojutrze. Nie rozumiem ludzi i ich zachowań. Siebie samego również, bo przecież nie jestem jakimś wyjątkiem. Z zazdrością wspominam czas niemowlęcy – wtedy przynajmniej nie wiedziałem, jak wiele mi brakuje do jakiegokolwiek poziomu, którym można się pochwalić. Wstyd się przyznać czym się chwaliłem, lecz czyniłem to bez słów. Teraz dla odmiany gadam bez czynów, co świadczy o mnie jeszcze gorzej. Warto było dorastać?