Rozmaitości podróżne.

 

    Zdumiewa mnie ilość opróżnianych w marszu butelek okowity w miniaturowych opakowaniach po 100 ml. Wychłeptane dla ratowania życia niemal w sklepowych drzwiach, porzucane są gdziekolwiek. Najwyraźniej naród nadaje nowe znaczenie słowu ogorzały – nie od słońca i wiatru, lecz od okowity.

    W zakładzie oferującym ciastka, kawę i nową fryzurę dostrzegam pulchną panią (Pulcheryjkę?) w kreacji odsłaniającej łopatki. Nie mam pojęcia, czy od frontowej strony kreacja była równie skąpa, ale – być może pani czekała, aż wyrosną jej skrzydła i chciała je niezwłocznie uczesać? Po porodzie nawet skrzydła wyglądają niechlujnie.

    Zgrabna kobieta po przejściu mostu naciągała spódniczkę – najwyraźniej, woda w Rzece była lodowata i skurczyła materiał. Cóż… Na panią czekał już kolejny most.

    Lokalny Mateusz w „in cogutto” (że tak sobie zażartuję) jedną dłonią kierował rowerem, a druga zajęta była nawiązywaniem łączności z Rajem. Udało się! Ksiądz przywitał się grzecznie życzeniem „Szczęść Boże” – zupełnie, jakby z Absolutem byli po imieniu. Ciekawe, czy w odpowiedzi usłyszał – „No i co tam słychać Franiu?”

    Na kolejnym moście napotykam Murzynkę w sweterku z owczej wełny i czapce od górali. Usiłowała wtopić się w koloryt tutejszy, co nie do końca się udało, jednak brawa za folkowe zacięcie i podejście do bladych twarzy.