Rwetes w głowie.

 

    - Kobieta-duch, to Dusza, Duchessa, Duchota, Duszyca, Duchówka, czy Duchowna?

    Noc przyfastrygowana była do widnokręgu jakimś wściekle mocnym ściegiem, bo niebo pękło wysoko nad blokami, podrapane przez maszty GSM i wyciągnięte ramiona żurawi. Cieleśnie okazały rudzielec przytulał się do słoika z kiszonymi ogórkami – widać na psa nie było jej stać, choć mnogość tatuaży na kostkach sugerowała raczej rozrzutną działalność twórczą.

    Tłok. W takim gąszczu mógłbym zostać tłuszczą. Wystarczy wysmarować się smalcem, czy olejem, żeby NIĄ zostać? No tak… Płeć trzeba by zmienić, bo tłuszcza jest dziewczynką, a ja nie. Można być samotną tłuszczą w tłumie? Taka liczba jednokrotna od liczby pojedynczej mnogiej. Albo we dwie… mogłybyśmy być tłuszczami, choć tłuszcze dla odmiany są chłopczykami, więc kolejna zamiana ról. Oszaleć można w tym tornadzie hormonalnym. W tej gęstwinie informacyjnie zdezorientowanej.

    Ciepło. Tłumnie. W moim stanie ducha mógłbym być tłumem sam. Tak jak tłuszczą bym mógł. Młode dziewczę kręci kuperkiem ukrytym (powiedzmy) pod cienką tkaniną spodni. Młodość jest piękna z natury, nawet, kiedy nosiciel usiłuje się wynaturzyć. Chłopczyk tłuściutki jak maskotka Michellina wykłada się na siedzeniu. Gdyby tłuszcz był lżejszy od powietrza… mógłbym z niego skonstruować zeppelina. I ominąć korki, tłuszcze i gęstwiny. Jak jaskółka – w nurcie dostrzegam zwinięte w jesiennym paroksyzmie liście platanu – wyglądają jak jaskółki właśnie, ale takie podwodne, łapiące ryby. Gasnące kręgi na wodzie sugerują, że jaskółki rybojady nie padłyby z głodu mieszkając nad Rzeką.