Gęsią skórką okryty.

 

- „Znów wędrujemy ciepłym krajem” – mruczałem pod nosem, choć ciepło, to już było. Dziś poranek pachnący wilgocią i przedsmakiem jesieni. A przecież kobiety wciąż kuszą urodą w każdej możliwej ilości X-ów odzieżowych, a nawet bez nich. Na początku zaczepiam wzrokiem młodą niewiastę w spódniczce tak krótkiej, żeby nie sięgała koronek pończoch noszonych pomimo ciężkich buciorów. Pani coś szczebiotała do towarzyszącego jej king-konga i pociągała coś z puszki, ilekroć zaschło jej w dziubku. W kolejnej odsłonie pani o karnacji nasiąkniętej tureckim, a może hinduskim słońcem niosła na łydce „siną barwą kłuty” ślad jednopalcowej rękawiczki – niechybnie zima będzie sroga!

 

Kwiaciarki dopiero rozwijały stragany i ustawiały wazony na wciąż rozespane kwiaty, wrona szemrała coś pusząc się przed sroką przebierającą pazurkami zaledwie jedna gałąź wyżej, wybujała kępa słoneczników strzeże parkingu przed cukiernią, a młodziutki sumita łysy z wyboru, czyścił przedpole z elementów natury ożywionej kompletnym mimochodem. I tylko śpiący na schodach pijany kloszard (a może poeta?) zignorował zamaszyste kroki.