Kat się nie myli.

 

Raczyłaś wygłosić ZDANIE. WŁASNE! Drugorzędne, dotyczące przypraw dosypanych do miski codziennej zupy. Istotne, że poddałaś w wątpliwość moją wolę.

 

Rozumiesz że kara MUSI nadejść i to sroga, bo pobłażliwość skłania poddanych do eskalacji?

 

Do myślenia o buncie i wzniecaniu pożarów na łonie tradycji. Twój ojciec, sprzedając mi ciebie, chytry był okropnie. Wychwalał zalety, jakich sam (podobno) nie skonsumował. Blefował, handlując twoim pryszczatym młodością ciałem, obiecując znacznie więcej, niż dostaję nocami. Podejrzewałem brednię i fantasmagorie, żebym kupił ciebie, bez opcji odstąpienia od umowy.

 

Widocznie, zbyt rzadko indoktrynowałem cię pasem. Sądową skargą – zmusiłaś mnie, bym wskazał ci miejsce w szeregu… anonimowych trumien…