Ortodoksyjna Cepelia.

Pani usiłowała wyhodować mózg na czole. To musiało być strasznie trudne zajęcie, gdyż pan musiał ją prowadzić pomiędzy rozszczebiotanymi dziewczętami. W tym czasie pani marszczyła się i wytężała mięśnie (nawet te, których być może nauka nie poznała), żeby utrwalić na czole ową nieujarzmioną rozmaitość topograficzną ograniczonej w końcu przestrzeni.

Kamienica, grubo obita styropianem wdzięczy się w nowej, żółtej sukience, choć wciąż pamiętam, że strupy na poszarzałych od kurzu kolanach kryje pod nowym ubrankiem. Ciekawe, czy ono wytłumi nienawiść i rozpacz płynącą spoza zamkniętych okien. Na razie styropian nie przesiąkł jeszcze wulgaryzmami, ale czy wytrzyma uporczywe nawożenie?

Zdolni, zdeterminowani ludzie pozbawieni życiowymi dramatami rąk malują korzystając ze stóp lub w ustach trzymając pędzel. I potrafią osiągnąć zdumiewające efekty. Co jednak sądzić o domorosłych artystach malujących butami gówniane obrazy za blejtram biorących klatkę schodową? Jak nazwać taki „talent”? Miałem estetyczny kłopot z odbiorem, choć z odbiorem nie miałem go wcale – rzucał się na mnie całymi obłokami skondensowanego aromatu.