Zjełczałe anioły.

Na Miasto nieskutecznie spadł zmierzch. Nieskutecznie, bo sypało od rana we wszystkich możliwych rozmiarach, poczynając od drobno mielonej mąki, a kończąc na strzępach niedbale dartego listu. Rzadko się zdarza, ale jednak. Wystarczyło, żeby Miasto chwilowo wybielało, a skwery i place obrzuciło bałwanami. Większość była niewydepilowana i porośnięta zeszłoroczną trawą, ale zdarzały się bałwanki-dalmatyńczyki, czy zgoła krówki łaciate. W uzyskaniu takiego efektu lepiący otrzymywał instynktowne i mimowolne wsparcie ze strony udomowionej fauny. Obawiam się, że zmierzch przykrył jednak prawdę ostateczną i brutalną – część z nich po prostu MUSIAŁA mieć całkiem ciemną karnację. Równikową. Nie wnikając w poprawność polityczną ten gatunek łatwo będzie rozpoznać nawet nie posiłkując się wzrokiem, gdy tylko odwilż pogłaszcze ciemnoskóry egzemplarz po brzuszku. Amoniak i siarkowodór nie pozwolą o sobie zapomnieć, a skomasowany atak substancji żrącej na doczesną lokalizację Barbapapy gotów wyżreć dziurę nawet w żywym betonie.