Inwazja.

Chyba dobrze byłoby, gdyby panowie najpierw dowiedzieli się coś na temat… przeciwnika? Proszę sobie przypomnieć zeszłoroczne wydarzenia na północnym niebie. Do ziemi zbliżał się z niezwykłą prędkością kosmiczny śmieć wielkości Monako i równie kamienisty. Gazy powstające na skutek tarcia, eksplozje po zderzeniach na wysokości pierścieni Saturna i procesy spalania w bardzo wysokiej temperaturze jonizowały powietrze tak bardzo, że nawet w dzień widoczna była ognista pręga z grotem skierowanym centralnie w naszą planetę.

Szczęściem, nim dotarła do pierwszych warstw atmosfery wasi koledzy z artylerii przeciwlotniczej do spółki z kosmicznymi kowbojami z sił szybkiego reagowania skruszyli zmierzającego na ziemię kamiennego potwora. W rezultacie spadały na powierzchnię ziemi okruchy o rozmiarach porównywalnych ze współczesnymi wysokościowcami. Za to było ich na tyle dużo, że wstrząsy odczuwalne były na całej kuli ziemskiej, a zmiana klimatu zamiast nastąpić w dziesiątkach lat nastąpiła w dziesiątkach godzin.

To dlatego obecnie, zamiast arktycznej wiecznej zmarzliny mamy tu raj na ziemi i klimat przypominający kalifornijski sprzed tego nieszczęśliwego zderzenia, a pas pomiędzy zwrotnikami stanowi śmiertelną pułapkę dla każdego życia, które się doń zbliży. Dla porządku tylko dodam, że gdyby złom kosmiczny spadł na nas w całości, czy choćby wszystkie większe odłamki, to nie spotkalibyśmy się dziś, gdyż w dalszą podróż ziemia wyruszyłaby jako masa okruchów, i wzbogacalibyśmy życie biologiczne w niepojętych rejonach, o których śnią tylko astronauci.

Dobrze. Pora przejść do następstw zdarzeń. Ale nie tych z pierwszych stron gazet i dotyczących geopolityki ludzi, którym udało się przetrwać i zaadaptować. Powodzie, tsunami, wyładowania elektryczne i nowe kształty wszystkiego, to niestety nie jest komplet zmartwień. Okazuje się, że meteor był gigantycznym jajem, a jego przelot przez atmosferę przekształcił go z lodówki hibernacyjnej w niezwykle sprawny inkubator. Rozgrzane do niepojętych temperatur powierzchnie usmażyły część zarodników, jednak te, które były osadzone w głębszych warstwach kamienia dojrzewały stygnąc.

Widzę uśmieszki polutowania, że nauka zignorowała takie ryzyko, jednak proszę sobie przypomnieć chaos pierwszych miesięcy po kataklizmie. My… My dopiero zaczynamy się oswajać z nową rzeczywistością i do stabilizacji wiele nam jeszcze brakuje. Poza tym ponad połowa fachowców z dokładnie każdej dyscypliny życia nie uniknęła tragedii i dysponujemy zdecydowanie niższym potencjałem. A musimy wykarmić ludzkość, co zdaje się obecnie priorytetem. Więc proponuję, aby każdy zajmował się tym, do czego ma predyspozycje i wyszkolenie.

W arktycznych, szybko topniejących śniegach stygły kosmiczne kamienie. Pod wpływem tego procesu błyskawiczna erozja była nieunikniona. Pękały z ogłuszającym hukiem, a kurz i pył porywany był przez coraz szersze strużki wody. Nieznane nam życie mogło dotrzeć wszędzie. Obecnie możemy tylko łudzić się, że kontakt ze słonymi wodami unicestwił i zdestabilizował ekspansję. Za to tu, na nowych ziemiach, w warunkach szczególnie sprzyjających, doszło do spontanicznych i niestety udanych odtworzeń wegetacji kosmicznego życia. Rośliny są ogrodzone i strzeżone, a badania nad ich ewentualną użytecznością społeczną trwają nieprzerwanie. Ich wegetatywna, a więc związana z konkretną lokalizacją natura powoduje, że jest łatwo wykrywalna i możemy ją zwalczać środkami chemicznymi.

Problem mamy raczej… Powiedzmy to głośno. Dotarło do nas zahibernowane życie, które skutecznie usiłuje się rozmnażać. Boimy się, że to życie będzie na tyle ekspansywne, że wyprze ssaki z naszej planety. I nie myślę tu bynajmniej o krowach, czy nietoperzach. Mam na myśli ludzkość. Stajemy się gatunkiem zagrożonym i sam wpisałem nas na listę gatunków szczególnej troski. Panowie ludzkość może zostać zainfekowana genem, który wyeliminuje nas z dalszej ewolucji i pierwsze ataki mutantów miały już miejsce. A wy otrzymujecie plenipotencje, żeby do tego nie dopuścić. I uprawnienia większe niż gdybyśmy ogłosili stan wojenny.

Żeby panowie mieli świadomość z czym przyjdzie walczyć i do czego strzelać. Wróg… W początkowej fazie rozwoju wykorzystuje człowieka. Osobniki obce atakują nas bez względu na płeć. Mężczyzn zasiedlają, żeby pasożytować na żywym organizmie, by po osiągnięciu dojrzałości wykorzystać jego ciało jako magazyn protein. Kobiety natomiast stają się nosicielami jaj do czasu, aż przestaną być użyteczne… Wiem, że brzmi to jak bełkot, jednak zainfekowane jednostki muszą zostać bardzo dokładnie zutylizowane. Spalone, żeby nie było wątpliwości, czy jakiekolwiek zarodniki przetrwały. Nie znamy procesu rozmnażania, nie wiemy, jakim mutacjom podlegać mogą poszczególne osobniki… Nie wiemy nawet jak wygląda dorosły osobnik, bo nie wiemy ile czasu dojrzewa. I wiedzieć nie chcemy.

Wiemy tylko, że osoby zarażone wydają się być prawie przezroczyste, unikają promieni słonecznych, od których ich oczy nabiegają krwią. Fioletową krwią… Nie stać nas na luksus badań, dlatego panów zadaniem będzie likwidacja bezwarunkowa. Żadnych ograniczeń ani w dostępie do społeczności, ani w kompetencjach. Nawet ewentualne pomyłki potraktowane zostaną jako koszt oczyszczenia pozostałej przy życiu puli genetycznej z kosmicznej naleciałości. Żadnych autorytetów, żadnych wyjątków. Strzelacie by zabić i zabijacie by spalić. Posługujemy się łącznością radiową i do odwołania wasze kompetencje sięgają nieba, a nawet dalej.

Mam nadzieję, że… Dlaczego panowie tak mi się przyglądają? Czyżbym pochlapał się kawą?