Na zgodę gody godne godła.

 

    Od świtu mój wzrok potyka się na obrazach kobiet o biodrach zbudowanych z rozmachem pozwalającym udźwignąć niebagatelny ciężar nadziei uwarunkowanych genetycznie. Nie wiem, co dźwigały, ale było tego naprawdę dużo. Skoro już być piękną, to czemu nie na wielką skalę?

    Absurdalnie przycięte trawniki łysieją w okamgnieniu na chwałę harmonogramu, który wykazał konieczność cięcia podczas fali upałów. Znikają maki, żywokosty, wrotycze, krwawniki, wyka ptasia i taka masa bezimiennych chwastów, że aż przykro patrzeć. Kobiety porzuciły czerń na rzecz bardziej optymistycznych kolorów. Dobiega mnie niezidentyfikowany zapach, który przyswoiłbym chętnie, lecz nie wiem, czy dobiega ze strony faceta, który na stronie powitalnej monitora ma wołami wykrwawiony napis KURDE, czy od zachwycająco puchatej pani, a przecież jawnie węszył nie będę. I już się nie dowiem, bo wysiadły obie istoty razem i tylko gasnąca smużka przez chwilę meandrowała po wnętrzu.

    Już-Nie-Ruda Kobra podążała chwacko śladem pięknie opalonych pośladków zdobiących zaplecze wysokopiennej kobiety. Czapla z niemożliwą cierpliwością sterczała na rzecznej ostrodze i pilnowała, by woda rozpływała się po kanałach, aby wyspy mogły zostać wyspami. Elegantka w obcisłej minispódniczce kombinuje jak wsiadać i zsiadać z roweru, by nie wpaść w objęciu paragrafu nieobyczajności. Młode piersi odważnie eksplorują upalne Miasto, te bardziej doświadczone jeszcze korzystają z bezpiecznych przystani staników.