Detalicznie.

 

Kobieta o szerokich biodrach pozwoliła własnej głowie tańczyć w zaciszu potwornie wielkiego kaptura i absolutnie za nic miała inną panią, o twarzy równie starannie namalowanej i zaplecionym blond warkoczu z kruczoczarnych u nasady włosów. Muskularna istota w rudej czapie była tak niechlujnie posklejana, że dolna część ciała wędrowała w innym rytmie, niż górna, co wyglądało cudacznie. Z powyższego wykluć się miał za chwilę gość rudobrody, zaplatający rzadką szczecinę w ubożuchny warkoczyk. Pewnie zignorowałbym widzenie, gdyby człowiek nie dostał zbieżnego zeza, trwale okupującego jego oblicze. No chyba, że na nosie wyrósł mu pryszcz, którego ja nie dostrzegłem. Coś jednak musiało być na rzeczy, skoro ze skrzyżowanego spojrzenia nie wytrąciła go nawet emerytowana komandoska zielonobereciana, truchtająca tyralierą deptakiem, mimo braku reszty plutonu. Ani przerośnięta nastolatka, którą przerosły drzwi wahadłowe i szamotała się przed wejściem, aż jej nie pomogła krzepka, obca dłoń.