Ekstrakty cz.101

 

Niewdzięcznik.

Namalowałem sprayem ideał, odzwierciedlający wszelkie moje tęsknoty. Całą noc materializowałem nadzieję na wyremontowanej elewacji. A rankiem ona zeskoczyła ze ściany, otrzepała ręce i poszła gdzieś, nawet mi „cześć” nie mówiąc na pożegnanie.

 

Niedowiarek.

Mówiłem jej, że nie wierzę, że to niemożliwe, a ona ciągnęła mnie za rękę stanowczo i nie dała się przekonać. Wreszcie dotarliśmy do miejsca, w którym następny krok mogła zrobić już tylko nawrócona. Błagałem, żeby została, ale ufnie poszła sama, ciągnąc za sobą mój brak wiary.

 

Niedopowiedzenie.

Schwytany w jej zaborczą namiętność słuchałem bez końca żarliwych zapewnień, że wielbi mię jak nikt-nigdy-nikogo. Że dwie połówki jabłka nie pasują doskonalej, niż my do siebie. I że mnie nie opuści, aż do śmierci – zapomniała tylko wspomnieć, że głodowej.

 

Nieostrożny.

Żerowałem beztrosko na spoconej, nagiej skórze, widząc, jak jest gruboskórna i nieczuła. Całe dnie spędzałem na nieświadomym łonie i cieszyłem się kwintesencją natury. Skąd miałem wiedzieć, że goście jechali z proszoną wizytą i moja karmicielka postanowi się odświętnie wykąpać?

 

Niejednoznacznie?

Szef kazał mi osobiście wydalić wrednego typa, który nazywał się z obca i bardzo dziwacznie – Persona Nongrata. Nie było wyjścia, obowiązek wzywał. Karnie i ofiarnie pożarłem jegomościa i na wszelki wypadek zaaplikowałem sobie dwa czopki, żeby nie doszło do służbowego zatwardzenia.