Z drugiej ręki.

Ukraińska kotka przekradła się cichcem po parapetach wprost do mnie i zażyczyła sobie azylu. A może za chlebem przyszła? Nie wiem, ponieważ językiem nie dysponuję. Nakarmiłem, nim służby specjalne podjęły zdecydowaną akcję wyzwoleńczą, tudzież w pościg ruszyły z aktem oskarżenia i z przenośnym więzieniem. Zażądały ekstradycji i cóż – wydałem zbiega. Może jaką notę dyplomatyczną dostanę, ale za bardzo w to nie wierzę. Dziewczynka w tiulowej sukience szytej ze spłowiałego błękitu i w jeszcze pustym pampersie drobiła kroczki do marketu, żeby poszukać mleka pośród schłodzonych regałów. Jeden kroczek wystarczał jej zaledwie na jedną kostkę brukową, a i tak usiłowała tańczyć. Na chodniku znajdowałem różne drobiazgi, ale paznokcie? Jakoś trudno mi uwierzyć, że ktoś obcinał na środku chodnika. A może przez okno wyrzucał? Złamał? Aż musiałem ostudzić głowę, gdy zaczęła spekulować. Młoda pani stanęła na skraju jezdni z walizką na kółkach, a ona naśladowała kształtem uliczne śmietniki na tyle dobrze, że trzeba było pilnować walizki, żeby ktoś nie dołożył czegoś zużytego. Sumaki i bożodrzewy porzuciły jednobarwność i mienią się już jesiennym wystrojem, platany linieją masowo i zrzucają zeszłoroczną skórę do czysta. Zupełnie jak węże. Kasztanowce pełne owoców czekają, aż dzieci wrócą z wakacji, za to jabłka, gruszki i śliwki spadają głową w dół i popełniają samobójstwo na miejskich betonach i asfaltach. Szczęśliwsze skaczą w trawę, lecz tam już grasuje wrona, która co smaczniejsze kąski przebiera na miejscu – ona też musi walczyć ze szkorbutem i witamin pojeść, póki nawet kraść nie trzeba.