Dzień nie pozbawiony uroku.

 

    Młoda pani w kożuszku zdartym z owieczki miała czapeczkę zwiędniętą od niezbyt radosnych myśli. Poza tym? Wiosna w pełni. Na chodnikach wysyp świeżej, młodej czerni minispódniczek ozdabiających krajobraz zadowoleniem z własnej urody.

    W autobusie karampuk o włoskach ułożonych w blond fale i glanach. Korpusik zabiedzony jakąś wyszukaną dietą okrył frotowym szlafroczkiem w czerni z żółtymi pokemonami grasującymi w chaosie. Karampuk miał na wyposażeniu błękitną torbę z ikei zawierająca płaszcz obowiązkowo czarny i równie błękitnego pluszaka-rekina w rozmiarze niemal naturalnym.

    Niewidzialne ptaki ukryte w przedświcie obszczekiwały mnie rozkosznie i bez złośliwości. Jakiś facet, ostentacyjnie demonstrował własną, niebanalną męskość zarzucając zalotnie końskim ogonem w kolorze dobrze wyschniętego siana. Z braku spazmów zachwytu z mojej strony zatrzasnął się w samochodzie i odjechał w siną dal, do tych, którzy potrafią docenić jego urodę.

- Żur brzmi niezwykle dostojnie, choć odrobinę konserwatywnie. W sam raz nadaje się na imię dla pradziadka Żurawia. Jego mama – Żurawina na pewno z dumą opowiada synkowi o losach dziadziusia.