Bezgraniczna miłość.

 

Moja pani skrycie zazdrościła towarzyskim elitom zwierząt podkreślających urodę dam podczas imprez charytatywnych i towarzyskich herbatek. Podręczne pieski-kopertówki, koralowe węże na szyję, czy rajskie ptaki wplecione w kapelusz sprawiały, iż czuła się niemal naga bez wsparcia fauny.

 Jednak fatalna w skutkach alergia na wszelkie zwierzęta wykluczała wizytowe ekstrawagancje jedna po drugiej. Nie mogłem pozwolić na dalsze eksperymenty. Zaproponowałem siebie, jako ostatnią szansę.

 Założyła mi wysadzaną brylantami obróżkę, czarną kamizelkę ze złotymi lampasami, szorty z mankietami i szykowną dziurą na pupie sięgającą przyrodzenia. Żeby upodobnić mnie do pawiana, w chłodzie poranka wymierzyła mi kilka soczystych klapsów. Byłem gotów na wielkie wejście!