Nieciepła kraina.

 

Dżdżownice z mozołem wypełzły na chodniki, żeby nie utonąć w skostniałych otchłaniach trawników i modlą się o przetrwanie. Gderliwe sroki szukają szczęścia w chaotycznych, krótkodystansowych lotach. Deszcz ze śniegiem zacina i skłania myśli do czmychnięcia w ciepło mózgowych splotów. Dojrzała pani machinalnie naciągała minispódniczkę, która pośród chłodnej pluchy skurczyła się i stała zbyt kusa dla wieku i smaku nosicielki. Inna z namaszczeniem wycierała wilgoć osiadłą na zamkniętej przecież torebce. I tylko zawzięte gaduły tkwiły uwięzione w elektronicznych wszechświatach, nie zważając na warunki zewnętrzne. Sikorki i kopciuszki usiłowały ożywić pejzaż swawolami, przemykając między kroplami bez szwanku dla własnych mundurków. Śliwy wiśniowe, jak kleksy jagodowego jogurtu ubarwiają okolicę, do spółki z forsycjami i głogami tworząc barwny spektakl w powodzi szarości. Wytrwale drepczą alejki istoty uczepione obu końców smyczy, i ci, którym właśnie skończyły się wiktuały. Pozostali? Zapewne są, jednak zupełnie gdzie indziej.