Oszczędność barw.

 

Śnieg kurczowo trzymał się nawet najlichszej gałęzi, żeby nie spaść na bruk, dzięki czemu drzewa zostały osrebrzone doskonale i nawet nocą świeciły, korzystając z księżycowego blasku. Na każdym wolnym skrawku chodników rozkładają się od świtu tulipanowe zagłębia. Piękna dziewczyna sterowana elektronicznie zabłądziła na chodniku, bo GPS zbyt późno rozpoznał wejście do apteki i skazał ją na manewr kompletnie analogowego cofania. Chyba była lekko speszona zauważeniem, a ja nie umiałem się powstrzymać od uśmiechu, w którym więcej było życzliwości, niż złośliwostek. Inna, wędrowała chyba jako wsparcie do odśnieżania osiedlowych alejek, bo założyła gęste szczotki z długim włosiem na powieki i ćwiczyła trzepotanie – cud, że nie odfrunęła.