Ekstrakty cz.102

 

Niedowiarek.

Została mi w spadku po babci zdezelowana miotła, a chociaż od dawna mnie uprzedzała, że to damski sprzęt, to nie powstrzymałem się i poleciałem na nocny zwiad. Wracając, zrozumiałem błąd i kląłem niczym pijany szewc. Jądra mi opuchły tak, że nawet zimna woda nie pomogła – fest bujało w powietrzu!

 

Niecnota.

Nauczycielka na plastyce kazała nam namalować węża, a wredny Jaś zapytał z niewinnym uśmieszkiem, czy może być taki z koszmarów. Świnia malował doskonale i już w połowie lekcji jego zwierzę uniosło łeb z kartki i zaczęło polować. Żeby chociaż syte to bydlę namalował, a tak – zeżarło pół klasy!

 

Nieudacznik.

Beztrosko skakaliśmy przez kałuże i śmiechu było co niemiara. Nawet mama, która zazwyczaj krzywo patrzyła na nasze harce, zaczęła się pod nosem uśmiechać, kiedy ta sierota, mój brat, skoczył zbyt krótko i wpadł do kałuży. Zanim się zorientowaliśmy – utonął.

 

Niemrawy.

Nie widziałem powodu ruszenia tyłka sprzed telewizora. Ekonomicznie byłem zabezpieczony z dużą górką, fotel miałem wygodny, a obsługę niemal bezszelestną i reagującą na wszelkie polecenia. Nic dziwnego, że nie spieszyło mi się ze wstawaniem, a kiedy wreszcie spróbowałem, okazało się, że wrosłem.

 

Nieśmiały.

Była obłędnie piękna i bezwzględnie egzekwowała wiedzę na temat własnej urody od zewnętrznego świata. Patrzyłem z daleka i nawet wzdychać głośno nie śmiałem, żebrząc w duchu o zauważenie. A ona podeszła jakby nic i zaproponowała zaaranżować dla mnie komplet marzeń za kwotę trzycyfrową zaledwie.