Pierwsze wrażenie.

 

Z mroku wysypał się grad. Napadł na latarnie i pogasił je bez litości. Potem zaczął przegryzać się przez blaszane parapety, żeby ogrzać się w cieple sypialni – choćby sąsiadki mieszkającej powyżej, która wstając z łóżka od razu wsuwa stopy w buty na obcasie i stuka nimi obłędnie, kręcąc się po domu w codziennych prozaicznościach. Może nawet kręci biodrami, uśmiechając się do myśli ledwie-co-wyśnionych? Sroki-latawce kołyszą się niepewnie, szarpane wiatrem znudzonym już rozplataniem wierzbowych warkoczy.