Smętnie.

Niebo w jakiś cudowny sposób obroniło się przed wykopkami – Miasto już nie. Sztuką jest zaproponować spacer wolny o barier, żurawi i piaszczystych wydm. Pojedynczo przemierzają szlaki ludzie w białych koszulach. Albo nie zauważyli zmiany pogody, albo mają okropnie daleko do domów. Bez względu na płeć dziarsko ignorują nieprzychylności Fortuny i wydreptują niepozorne ścieżynki gęsią skórką drapiąc atmosferę. Orzechom włoskim, którym nie udało się samobójczo pęknąć pomagają wrony. I poczucie własności mają rozbudowane tak bardzo, że nawet z pobratymcami wdają się w bójki uliczne. Walizki po nierównych chodnikach toczą się chyba bardziej powrotnie niż wyjazdowo i wcale nie stają się od tego lżejsze. Siwowłosy Jezus zapuścił siwą brodę i starzeje się równo ze światem. Nie wiem tylko, co zapuścił świat, bo nie zdążyłem tego zauważyć.