Kszyki w koszykach z pokrzyku, pokrzykują na pokrzywione pokrzywy.

 

Dwie chude, beżowo-czarne istoty wyglądające jak własne klony przecinały ciemność równoległym kursem. Mrok dziś gęstszy, niemal namacalny, sprawiający, że słowa grzęzną zanim nabiorą znaczenia, więc bezpieczniej jest milczeć, żeby nie zakłamać niechcący czasu. Napór tekstylnej czerni przygnębia, a czarne ptaki wędrujące po niebie dopełniają obrazu od góry. Czuję się trochę jak szklanka pełna fusów po pospiesznie wypitej kawie.

    Strój do dźwigania mebli? Panna wbiła nieskromności w wąską spódnicę, a towarzysząca jej parka miała na sobie białe spodnie. Można? Skromnie, za przystankową wiatą dobrze zbudowany chłopak wyjadał pracowicie twarz kompaktowej dziewczynie o różowych włosach, nie zamierzając się dzielić z nikim.