Fotka z podwórza.

Pani przestała walczyć ze skłonnością ciała do zaokrągleń w górę i z wdziękiem eksponuje stan posiadania nie pozwalając odzieży unicestwić piękna sylwetki. Nawet jej suczka merda ogonkiem, kiedy na nią patrzy, a co dopiero męska część ludzkości. Ja również byłem bezbronny jak bezskrzydły, nieopancerzony ślimak na asfalcie. Specjalistka od pomarańczowych gwiazd ognikiem papierosa zwiastujących poranek macha do mnie ręką… Nie… Zdawało mi się – myje okno… to znak, że kolejne święta blisko. Ekspedientka z warzywniaka wynosi tekturowe trumny z witaminami, które nocy nie przetrwały, a zanim zniknie w czeluściach zaplecza sklepu w śmietniku rozpoczyna się redystrybucja dóbr konsumpcyjnych pomimo wszystko. Dłoń fachowca sortuje i kompleksowo poddaje błyskawicznej kontroli jakości zawartość naczyń pogrzebowych, a wrony klną z niemocy i próbują wytrącić go z oazy spokoju własną wściekłością. Uspokajają się dopiero, gdy znika unosząc witaminową bombę na śniadanie. Wróble bawią się w berka, wykonując niemożliwe ewolucje pomiędzy gałęziami ostrokrzewów. I żaden nie został krwawym owocem zwisając na twardych kolcach. Brzoza płacze, drobnymi nasionami imitując śnieg. Ale krzyk karetki ją spłoszył. Poczeka na przychylność wiatru. Może tylko do zmierzchu?