Zdarza się. Na szczęście!

 

    Kobieta o dłoniach starszych od twarzy przytulała torebkę do siebie czule niczym dzieciaczka. Łysy Budda drobił kroczki na przejściu dla pieszych i jawnie podziwiał wdzięki młodej okularniczki. Nawet cofnął o krok, czy dwa, żeby zbadać zaplecze niewieście, a kiedy światło zaczęło sprzyjać przemarszom – powędrował za nią aż straciłem go z oczu. Jak szczur za flecistą. Najwyraźniej spotkałem utalentowaną czarodziejkę.

    Kwitnące ligustry śmierdzą intensywniej, niż zazwyczaj, Pani wraca z Pierwszej Komunii dłużej niż Odys do Itaki, lecz sukienkę wciąż ma białą i niewinną, jak niewinna bywa młoda, nieużywana zbyt intensywnie duszyczka. O poranku jeżdżą klimatyzowane autobusy, a po południu już nie. Nieco przeraża mnie współczesna logika.

    Stadka jaskółek popiskiwały z radości, co oznacza niechybnie, że powietrze pełne jest drobnego, ruchliwego mięsa. Puszczona swobodnie niewiasta zatrzymała się na bulwarze, by uzbierać pierwszy tego roku bukiecik kwiatów lipy. Kontynuowała spacer już wyposażona w niepodrabialny aromat. Pachną jaśminy rozćwierkane kryjącym się w gęstwinie ptasim planktonem. Łopian pracowicie ogryzany przez mszyce walczy o życie, a jałowiec płacze nad jego losem seledynowymi łzami jagód. Niespiesznie dziczeją róże w otulinie brzegu Rzeki, kukułki wróżą przyszłość wierzącym, Hala Targowa wypełnia się tłokiem w każdym możliwym języku. Dziewczyna w stanikoszulce przytulała pieska wyglądającego na całkowicie pozbawionego sierści. A okazała brunetka ukręciła z włosów cienki warkocz merdający na wysokości kości ogonowej, śmiało zastępując utracony w procesie ewolucji ogonek.