Niewzruszona obietnica.

 

Urodziłem się ulubieńcem publiczności. Nie wiem, jak mama to osiągnęła. Czyżby wszczepiła kamerę wifi w ścianę macicy? Zanim pierwszy raz otworzyłem oczy wokół mnie już kłębił się tłum fanów spragnionych ciągu dalszego, autografów, czy wspólnych zdjęć. Ten tłusty byk, do którego zwracali się „doktorze” był najwyraźniej zły, że to ja skupiam na sobie komplet fleszy. Kiedy mniemał, że nikt nie widzi, z liścia mnie pociągnął i nawet tego nie potrafił zrobić dobrze. Zamiast w twarz, trafił w miętkie. Świat struchlał.

 

- Nigdy mu tego nie zapomnę! A jak nauczę się pisać, to pozwę i w dziurawych skarpetkach...

 

Tymczasem zapłakałem żałośnie.