Dylemat prawiczka.

 

Przymierzałem się od dawna i nader skrupulatnie. Czyhałem, poszukując zdarzeń przychylnych i tych, które mogły skomplikować precedens na jaki zamierzałem się porwać. Podsłuchiwałem miliardy ognistych słów, jakie kierowałaś nie tylko do mnie:

 

- Śpię sama, a okien nie zamykam, bo „gorąc wielki w sobie mam” – a niedyskrecje podpierałaś wielokropkiem tak namacalnym, że co wrażliwsi dostawali gęsiej skórki, a najbardziej zaciekli doznawali ekstazy PRZED projekcją konsumpcji.

 

Widywałem cię nagą, księżycowym wzrokiem węsząc bezwstydnie każdej nocy, gdy tylko uchylone okna dziewiczej sypialni skrzętnie rozwinęły chętne ramiona.

 

Czułem się podle, lecz nawet skażony autoerotycznym śluzem sądziłem, że udźwignę prawdę:

 

- MUSZĘ! Z tobą!