Podejrzenia poranne.

 

W przejeżdżającym autobusie siedziała pani o cerze doświadczonej długimi latami użytkowania w szkodliwym środowisku i wyskubywała sobie biust. W zasadzie, to chyba kończyła zabieg wyszczuplający, gdyż zaczęła sprawdzanie, czy pozostałe fragmenty luźno zmieszczą się w staniczku. Na przystanku siedziało dziewczę o podpisanych trwale łydkach – może je oznakowała, żeby się nie potykać? Inna – miała podpisane piersi – po rusku, więc nie wiem, czy treść brzmiała „kanał lewy-kanał prawy”, czy kompletnie inaczej. Trzecia dość ekstrawagancko miała wytatuowane cyfry za uchem – czyżby miała wbudowany potencjometr z regulacją głośności? Tłuste chmury baraszkują po niebie pociętym smugami na sektory przez samoloty kręcące się bez celu w te i na zad. Wysokopienny, chudy chłopczyk, zbyt piękny na mężczyznę, był tak subtelny, że nawet wzrok i głos mu omdlewał. Lał się i sączył, ale do grzmotu wściekłej lwicy na pewno brakowało mu oceanu energetycznego. Może nawet dwóch. Kasztan jadalny nie zrażony ekscesami istot pochopnych kwitł sobie beztrosko i zarażał świat żółtymi od nasion dredami. W intymnym zaciszu kabiny samochodowej piękna pani lubieżnie ssała rureczkę cyfrowego papierosa, a ja zachwycałem się staruszką, która była absolutnie piękna, a kalendarz mógł poszukać saperki i się okopać. Młode sosny zuchwale zrzucają szyszki na betonowy parking z nadzieją, że samochody wytrzęsą z nich nasiona, a wiatr porwie je w bardziej przyjazne rewiry.

- Są takie w Mieście?