Ptasi móżdżek.

 

Ogrywałem właśnie zeszmaconą piłkę, kiedy szpak, dotychczas spokojnie dłubiący w zębach i koronie zdziczałej czereśni, sfrunął mi na ramię. Tokował zawzięcie po szpaczemu wprost mi do ucha. Zrozumiałem niewiele. Jedynie, że uprawiam beznadziejne zajęcie, a mógłbym zadbać o dziczejące drzewo, żeby w przyszłym roku owoce zeszlachetniały i były słodsze. Szpak zdaje się napomknął nieśmiało o sraczce – nie dziwota, kiedy się żre niedojrzałe owoce.

 

Acha! Obiecał również, że sprowadzi się całą rodziną – nawet tą dalszą. Zamieszka na górnej kondygnacji i nie pozwoli dziatwie wyjadać zdrowych jagód z parteru, ani kalać mojej głowy guanem.

 

- Kuszący układ - pomyślałem, sięgając po piłę.