Gorycz.

 

Powinienem być twardy. Jak orzech włoski, swobodnie zimujący na kaloryferze bez skazy. Nie spękałem, chociaż łatwo nie było. Nachodzili mnie różni – zdeterminowani, albo żałośni. Z każdym wypijałem kawę, jeśli tylko pozwolili mi ją zaparzyć. Najgorliwsi, już na wejściu starali się z mojej twarzy zrobić stek. Naprawdę nie wiem, jak Jezus to wytrzymywał i dlaczego sugerował ułomnym, by go naśladowali. Zęby? Wszystkie są prefabrykowane. Rozum? Obity, jakbym boksował od maleńkości. Żaden Rocky nie przeżył podobnie natarczywej kanonady i równie beznamiętnej. Bałem się wiecznie, jednak zadzwoniłem na telefon zaufania. Nocą… przyjechali mundurowi. Czarni. Cichcem zdeptali lubczyk, zawodowo sforsowali zamknięcia i spacyfikowali.

Mnie!