Agresor.

 

Przyszedł barbarzyńca i zabrał mi oczy, nie wnikając że natychmiast pociekły mi łzy. Otarł gałki o spodnie noszące ślady wielodniowej potyczki z naturą i schował do kieszeni pełnej paprochów, strzępków papieru, jakichś liści, czy Bóg-wie-czego. Zabrał i poszedł, zostawiając moje JA tutaj i unosząc faworyzowany przez naturę zmysł, odarty ze zdolności ciasną klatką kieszeni, ogrzewanej z zewnątrz przez z dawna niezaspokojoną chuć. Schizofrenia doznań zmysłowych usadziła mnie na tyłku – dziecięcym sposobem na wszelkie niedogodziwości i nieprzychylność świata zewnętrznego. ONE WIEDZĄ INSTYNKTOWNIE – kiedy dzieje się coś niezrozumiałego, zamiast lamentować po próżnicy – lepiej usiąść i rzecz przemyśleć, wilgotność zachowując na czarną godzinę.